Ortodoncja

Świadczenia ortodontyczne powinny być wykonywane przez lekarza posiadającego odpowiednie kwalifikacje i wiedzę. 

W naszej klinice leczeniem ortodontycznym zajmuje się lek. dent. Aleksandra Nowak – specjalista ortodoncji (patrz Zespół).

Kiedy rozpocząć ?

Leczenie ortodontyczne można rozpocząć w każdym wieku.

Najlepszy czas rozpoczęcia leczenia wybiera lekarz po przeanalizowaniu rodzaju nieprawidłowości zgryzowych.

Na pierwszą kontrolę w gabinecie ortodontycznym warto zgłosić się w 5-6 roku życia gdyż niektóre wady zgryzu wymagają wczesnej interwencji w celu umożliwienia prawidłowego wzrostu i rozwoju szczęk. Inne wady zgryzu najszybciej i najskuteczniej koryguje się w okresie skoku wzrostowego.

Obecnie górna granica wieku dla leczenia ortodontycznego nie istniej, gdyż leczenie ortodontyczne pomaga również przygotować pacjenta dorosłego do leczenia protetycznego lub implantologicznego.

Dla prawidłowego zaopatrzenia protetycznego może być konieczne:

• wyprostowanie zębów, które mają być filarami mostów,
• wysunięcie korzenia złamanego zęba ponad dziąsło aby umożliwić wykonanie szczelnej korony,
• wyrównanie płaszczyzny zgryzu aby wyeliminować węzły urazowe, które powodują przeciążenie niektórych zębów, przez co mogą skutkować ich rozchwianiem lub dolegliwosciami ze strony stawów skroniowo-żuchwowych.

Jak rozpocząć ?

Najlepiej umówić się na konsultację ortodontyczną.
W czasie tej wizyty lekarz wstępnie ocenia charakter wady zgryzu i ogólnie informuje pacjenta o możliwościach leczniczych.

Pacjent otrzymuje skierowanie na zdjęcia rentgenowskie – pantomograficzne i cefalometryczne (tzw. telemetryczne boczne). Po wykonaniu zdjęć pacjent jest proszony o przyniesienie ich do gabinetu.

Po konsultacji ortodontycznej, lekarz lub pielęgniarka pobiera wyciski szczęki i żuchwy oraz wykonuje rejestrację zgryzu przy pomocy wosku. Wykonywane są zdjęcia wewnątrzustne oraz zdjęcia twarzy (en face, profil, półprofil) aparatem cyfrowym. Lekarz przeprowadza dokładne badanie ortodontyczne.

Na podstawie uzyskanej w ten sposób dokumentacji lekarz przygotowuje indywidualny plan leczenia. Brak tych działań poprzedzających rozpoczęcie leczenia uniemożliwia jego prawidłowe zaplanowanie i bezpieczny przebieg.

Plan leczenia

Zawsze staramy się aby Pacjent aktywnie uczestniczył w jego przygotowaniu. Po zanalizowaniu danych medycznych Lekarz przedstawia Pacjentowi wszystkie możliwe alternatywy leczenia, a po wyborze konkretnego aparatu leczniczego i decyzji Pacjenta o rozpoczęciu leczenia, plan działania opisywany jest w karcie ortodontycznej.

Pacjent akceptuje plan leczenia podpisując się pod nim. Plan leczenia zawiera również informacje o retencji (utrzymaniu efektu po aktywnym leczeniu) oraz przybliżony kosztorys.

Aparaty zdejmowane

Są to aparaty akrylowe z elementami drucianymi i różnego rodzaju śrubami.
Stosowane są do korekty wad zgryzu u dzieci. Najbardziej efektywne działanie na rozbudowę szczęk wykazują do ok. 9-10 roku życia ze względu na stosunkowo małą dojrzałość szwów.

U dorosłych aparaty zdejmowane stosowane są jako aparaty retencyjne do utrzymania wyników leczenia.

Dobowy czas noszenia aparatów zdejmowanych powinien wynosić od 14 do 16 godzin.
Po założeniu aparatu, dopiero po 4 godzinach ząb zaczyna się aktywnie przesuwać. Niekiedy aparaty te powinny być noszone przez 24 godziny. (zdjęcie w zakładce : Galeria-aparaty)

Aparaty stałe

Aparaty cienkołukowe
Składają się z zamków przyklejanych na każdy ząb osobno. Lekarz ustawia je indywidualnie i łączy drutami. Druty te w miarę postępów leczenia wymieniane są na coraz grubsze. Na wizytach kontrolnych wykonuje się korekty polegające na wymianie elementów mocujących, doginaniu łuku lub montażu elementów pomocniczych ustawiających prawidłowo poszczególne zęby.

Zamki aparatu mogą być metalowe lub estetyczne. W grupie zamków estetycznych możemy zaproponować zamki ceramiczne (mlecznobiałe) lub polikryształowe (przeźroczyste). Odrębną grupą zamków stanowią zamki samoligaturujące – tj. takie, w których drut mocuje się w zamku bez użycia elastycznych lub metalowych ligatur.

Aparaty grubołukowe
Są to stałe aparaty wykonywane z drutu o przekroju 0,8-0,9 mm. Zwykle wspomagają one leczenie aparatami cienkołukowymi. Rzadko są stosowane samodzielnie .

Najczęściej używamy:

Łuku podniebiennego – służy on do stabilizowania szerokości łuku górnego, odrotowania zębów trzonowych, wzmacniania segmentu tylnego przy cofaniu zębów przednich ( do tzw. wzmacniania zakotwienia ) (zdjęcie w zakładce : Galeria-aparaty)

Aparatu bihelix – służy on do rozbudowy łuku górnego na poziomie trzonowców i przedtrzonowców, odrotowania zębów trzonowych (zdjęcie w zakładce : Galeria-aparaty)

Łuk językowy – utrzymuje długość łuku dolnego, zapobiegając wędrówce zębów trzonowych stałych po przedwczesnej utracie zębów mlecznych (zdjęcie w zakładce : Galeria-aparaty)
Zderzak wargowy – to aparat montowany do pierścieni osadzonych na dolnych szóstkach, służący do odzyskania miejsca po przedwcześnie utraconych dolnych trzonowcach mlecznych.

Aparaty zewnątrzustne :
Posługujemy się nimi w celu wywołania zmian ortopedycznych (czyli zmian w obrębie kości szczękowych nie tylko zębów).
Maska twarzowa – to aparat służący do przemieszczania szczęki w kierunku do przodu i ku dołowi; jej elementy opierają się na czole i brodzie , przez co hamuje również wzrost żuchwy. Jest stosowana w wadach zwanych przodozgryzami i powinna być noszona 14-16 h na dobę (zdjęcie w zakładce : Galeria-aparaty)

Headgear – to aparat służący do hamowania wzrostu doprzedniego i pionowego szczęki ; składa się z łuku twarzowego i taśm elastycznych umieszczonych na głowie i/lub karku. (zdjęcie w zakładce : Galeria-aparaty)

Miniimplanty

Są to małe śrubki wkręcane w kość tymczasowo w trakcie leczenia ortodontycznego. Działają wspomagająco jako tzw. zakotwienie maksymalne.

Dzięki nim możliwe jest przesuwanie zębów bez konieczności opierania się na innych zębach, których pozycja jest prawidłowa lub które są zbyt słabe aby wytrzymać długotrwałe obciażenie.

Wykorzystuje się je głównie u pacjentów dorosłych.
Procedura ich montażu jest bardzo prosta, wykonywana w znieczuleniu miejscowym i trwa kilka minut.

Sam miniimplant jest niewidoczny w trakcie uśmiechania lub rozmowy.

Leczenie retencyjne

Leczenie retencyjne polega na utrzymywaniu wyników leczenia ortodontycznego przeprowadzonego przy pomocy aparatów stałych lub ruchomych.

Jest ono nieodłącznym etapem całej terapii, a jego zaniedbanie wiąże się zwykle z nawrotem wady i utratą efektów wypracowanych w ciągu długiego czasu aktywnego leczenia. Leczenie retencyjne wiąże się z koniecznością adaptacji tkanek miękkich (ścięgien, więzadeł, przyczepów mięśni) do nowej pozycji zębów lub całych szczęk.

W przypadku aparatów wyjmowanych ten sam aparat, który jest używany do leczenia służy potem jako aparat retencyjny.

Po leczeniu aparatami stałymi wykonuje się aparat retencyjny (podobny do aparatów wyjmowanych) lub szyny retencyjne (przeźroczyste nakładki).

Dodatkowo przednie zęby są podklejane od strony podniebienia lub języka cienkimi drucikami. Długość leczenia retencyjnego jest indywidualna i zależna od stopnia nasilenia wady przed leczeniem.

Minimalnie wynosi jednak połowę czasu aktywnego leczenia, częściej jednak jest mu równy.
U pacjentów dorosłych czas leczenia retencyjnego zawsze jest dłuższy niż u młodzieży.

W czasie leczenia retencyjnego konieczne są również okresowe kontrole w gabinecie ortodontycznym – nie częściej jednak niż co 4-6 miesięcy.

Nasza ortodoncja

Świadczenia ortodontyczne powinny być wykonywane przez lekarza posiadającego odpowiednie kwalifikacje i wiedzę. 

W naszej klinice leczeniem ortodontycznym zajmuje się lek. dent. Aleksandra Nowak – specjalista ortodoncji

Chirurgiczne usuwanie zębów Kalisz

Leczenie aparatem zdejmowanym
Aparat, gdy nie jest używany, przechowujemy w suchym środowisku, najlepiej w specjalnym pudełeczku.
Aparat czyścimy po każdym użytkowaniu.
Do utrzymania higieny aparatu najlepiej używać osobnej szczoteczki i zwykłego mydła w płynie. Czyszczenie aparatu pastą do zębów powoduje szybkie chropowacenie jego powierzchni, przez co łatwiej osadzają się na nim trudne do usunięcia składniki mineralne śliny.
Aparat należy trzymać z dala od zwierząt domowych. Psy i koty traktują go jako interesującą zabawkę i łatwo mogą spowodować jego uszkodzenie.
Aparat po założeniu powinien być w buzi przez minimum 4-5 godzin. Inaczej jest nieskuteczny. W ciągu doby zaleca się użytkować go przez ok. 14-16 godzin.

Zakładanie aparatu stałego
Trwa przeciętnie około godziny.
Wizyta ta jest poprzedzona założeniem separacji – czyli wciśnięciem gumek w okolicy zębów, na które potem zostaną zacementowane pierścienie. Odbywa się to zwykle 7-5 dni przed założeniem aparatu.
Po założeniu separacji pacjent jest proszony o unikanie żucia gumy i spożywania lepkich pokarmów.
W trakcie zakładania aparatu stałego lekarz przykleja na każdy ząb specjalny zamek. Prawidłowe umieszczenie zamków jest bardzo ważne dla osiągnięcia optymalnego efektu estetycznego. Po założeniu aparatu przez 2 godziny pacjent nie powinien nic jeść ani pić.

Pierwsze dni z aparatem
Kilka godzin po założeniu aparatu pacjent zaczyna odczuwać ból przy jedzeniu i zaciskaniu zębów. Stan ten trwa przez kilka dni i jest związany z przesuwaniem się zębów w obrębie szpary ozębnowej. W tym czasie najlepiej zaplanować posiłki o miękkiej konsystencji. Przesuwanie się zęba w obrębie kości jest bezbolesne.
Innym dyskomfortem, który może pojawić się w pierwszych dniach po założeniu aparatu są otarcia wewnętrznej powierzchni warg i policzków spowodowane objętością zamków. Dlatego na końcu wizyty pacjent otrzymuje pudełeczko z miękkim woskiem lub płytkę woskową, którą rozgrzewa się pod ciepłą wodą i małe kawałeczki wosku przykleja się na ocierający zamek.

Dieta z aparatem
Zaleca się unikac spożywania pokarmów przez pierwsze 2 godziny po przyklejeniu aparatu.
Pacjent noszący aparat ortodontyczny nie jest zobowiązany do przestrzegania żadnej rygorystycznej diety. Niemniej jednak ze względu na ryzyko oderwania zamka należy zwracac szczególną uwagę na spożywanie twardych i lepkich pokarmów. Należy też unikać odgryzania dużych kęsów , dlatego twarde owoce pokrój na kawałki .
Odklejony zamek może urażać dziąsła i zawsze powoduje opóźnienie w ustawianiu zęba.

Higiena
Utrzymanie prawidłowej higieny w trakcie użytkowania aparatu ortodontycznego jest bezwzględnie konieczne, choć nie jest rzeczą łatwą.
Szczotkowanie zębów musi odbywać się po każdym posiłku. Do tego celu używamy szczotki do czyszczenia aparatów ortodontycznych, szczoteczek jednopęczkowych i szczoteczek międzyzębowych.Te ostatnie przypominają miniaturowe czyściki do butelek.
Pacjenci, u których elementy aparatu stałego znajdują się również na podniebieniu nie powinni zapominac o ich skrupulatnym oczyszczaniu . Dodatkowo wskazane są płyny do płukania jamy ustnej zawierające fluor.
Wszelkie profesjonalne zabiegi higieniczne (usuwanie kamienia, piaskowanie) i profilaktyczne (różne formy fluoryzacji kontaktowej – np. lakierowanie zębów) mogą być wykonywane u osób z aparatami stałymi. Zabiegi te powinny być wykonywane ostrożnie aby nie uszkodzić aparatu.
Lakierowania zębów należy jednak unikać w okresie do dwóch tygodni przed przyklejeniem zamków na zęby, gdyż wzbogacone fluorem szkliwo słabiej łączy się z cementem ortodntycznym.

Więcej informacji o higienie podczas leczenia aparatami stałymi znajdziesz na stronach :
http://czasnazmiane.pl/artykuly/Ortodoncja/_Higiena_zebow_ze_stalym_aparatem_ortodontycznym.html
http://www.oralb.com/pl/pdfs/braces.pdf
http://www.am24.pl/zdrowie/art/7388,Aparat-na-zeby-a-higiena

Leczenie zębów z aparatem stałym
Leczenie zębów u osób z aparatem stałym jest kłopotliwe. Jeśli zaistnieje taka konieczność lekarz najczęściej musi wyjąć łuk z zamków i wysłać pacjenta na leczenie. Zdejmowanie zamków rzadko jest konieczne. Aby uniknąć przerw w aktywnym leczeniu przed założeniem aparatu dokładnie sprawdź wszystkie zęby pod kątem ubytków i wylecz te, które aktualnie są w potrzebie.

Aparaty